Πίνοντας φραπέ στην Μποτσουάνα

Το πρώτο απο τα δικά σας κείμενα βρίσκει την θέση του στο "αβάπτιστο". Ένοχος είναι ο Μιχάλης Χαλβαζής.

Συνεχίστε να στέλνετε τα κείμενα σας στο avaptisto@hotmail.com


Ο Ζοέλ Μαφόκο απολαμβάνει το απογευματινό του ρόφημα στη βεράντα του σπιτιού του στη νότια Μποτσουάνα,κοντά στα ανατολικά όρια της ερήμου Καλαχάρι,έχοντας συντροφιά του μια καθημερινή και αγαπημένη συνήθεια,την ενημέρωση για τα νέα της πατρίδας του,της Αφρικής και ολόκληρου του κόσμου μέσω του διαδικτύου.Ο Ζοέλ κατοικεί μόνιμα τα τελευταία χρόνια στην πόλη Jwaneng.Στην Jwaneng,που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει "το μέρος των μικρών βράχων",βρίσκεται το πλουσιότερο ορυχείο του κόσμου οπου και παράγεται το 25% της παγκόσμιας παραγωγής διαμαντιών και όπως είναι φυσικό απασχολεί επαγγελματικά τη μεγαλύτερη μερίδα των κατοίκων,ένας εκ των οποίων είναι και ο Ζοέλ Μαφόκο.

Το φθινόπωρο στη Μποτσουάνα είναι η πιο ζεστή εποχή του έτους και ιδιαίτερα ο φετινός Σεπτέμβρης ο θερμότερος μήνας των τελευταίων χρόνων.Πρόκειται για την περίοδο της απόλυτης ξηρασίας, δίχως τα αναζωογονητικά αεράκια που εμφανίζονται στις αρχές του καλοκαιριού και αρκετά μακριά απ΄τα Δεκεμβριανά πρωτοβρόχια.
Η ζέστη εκείνο το απόγευμα ήταν αφόρητη, ο Ζοέλ συνειδητοποίησε πως είχε φθάσει η ώρα για τον πρώτο φραπέ της χρονιάς, ένα περίεργο είδος καφέ που πρωτοείδε όταν ήταν ακόμη πολύ νέος σε ένα επεισοδιακό σαφάρι με Ευρωπαίους τουρίστες. Το σαφάρι εκείνο είχε διασπαστεί σε δύο ομάδες μετά από απροσεξία του ντόπιου οδηγού και δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ τους δεν υπήρχε.

Ο νεαρός τότε Ζοέλ είχε βρεθεί κάπου στη μέση της ερήμου χωρίς να γνωρίζει ακόμη καλά τα μονοπάτια, επικεφαλής μιας ομάδας αδύναμων, φοβισμένων και αγχωμένων τουριστών που όσο περνούσε η ώρα και ο ήλιος χανόταν από τον ουρανό πίστευαν - και όχι άδικα - πως θα ήταν στο έλεος οποιασδήποτε τίγρης ή αγριόσκυλου που θα τους μυριζόταν. Υπήρχαν όμως δύο άτομα σ' αυτή την ομάδα που δεν έχασαν στιγμή το χαμόγελό τους, βρήκαν ένα μέρος, άνοιξαν τον εξοπλισμό τους, έφτιαξαν αυτόν τον καφέ και παρέμεναν εκνευριστικά χαλαροί έχοντας πλήρη άγνοια του κινδύνου.Ο Ζοελ συνομίλησε μαζί τους στον δρόμο της επιστροφής μετά την επανασύνδεσή τους με την άλλη ομάδα και αφού του είχαν ήδη προσφέρει καφέ λέγοντάς του πως το όνομά του είναι φραπέ έμαθε ότι ήταν Έλληνες από μια περιοχή που λεγόταν Μακεδονία.

Το φραπεδάκι είχε φθάσει στη μέση αφού κάθε φορά που άλλαζε site ο Ζοέλ τράβαγε και μια απολαυστική τζούρα. Η κεντρική είδηση της ημέρας στα ΜΜΕ της χώρας αφορούσε την έκθεση διεθνούς ανταγωνιστικότητας που δημοσίευσε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η οικονομία της Μποτσουάνα έχει ανοδική πορεία και τη σεζόν 2009-2010 καταλαμβάνει την 66ή πιο ανταγωνιστική οικονομία ανάμεσα σε 133 χώρες, ξεπερνώτας μάλιστα χώρες όπως η Αίγυπτος, η Ελλάδα και φυσικά τις περισσότερες της ηπείρου της. Η παραπάνω είδηση φυσικά και είναι σημαντική και εξαιρετικά τιμητική, αλλά δεν παύει να είναι κάτι το αναμενόμενο και γνωστό σε όλους πως η οικονομία της χώρας έχει μεταπηδήσει εδώ και αρκετά χρόνια από το κακό στο καλό και απ΄ το καλό οδηγείτε τα τελευταία χρόνια στο καλύτερο.
Από την ανεξαρτησία της από τους Άγγλους το 1966,η Μποτσουάνα, είχε έναν από τους ταχύτερους ρυθμούς αύξησης του κατά κεφαλήν εισοδήματος ανά τον κόσμο και σύμφωνα με το διεθνές Νομισματικό Ταμείο η οικονομία της αναπτύσσεται κάθε χρόνο από τη μέρα της ανεξαρτησίας της μέχρι και σήμερα με μέσο όρο μεγαλύτερο του 9%,ενώ η κυβέρνηση διατηρεί μια υγιή δημοσιονομική πολιτική, με το εξωτερικό χρέος να κυμαίνεται σε αμελητέα επίπεδα παρά τα ελλείμματα των τελευταίων ετών.

Όλα αυτά, χωρίς να παύουν βέβαια να είναι πραγματικά γεγονότα δεν αποτελούσαν είδηση για τον Ζοέλ,ο οποίος έψαχνε το θέμα της ημέρας που θα τον ιντριγκάρει και θα τον κάνει να ψαχτεί λίγο παραπάνω. Ήπιε μια κάλη τζούρα απ΄τον φραπέ, η στάθμη του οποίου είχε ανέβει απ΄τα λιωμένα παγάκια,συνεχίζοντας το ψάξιμο.

Τελικά η είδηση που αναζητούσε ο Ζοέλ Μαφόκο ήταν πρώτη στο επίσημο site του Υπουργείου Εξωτερικών. Κοντολογίς,την ίδια μέρα, η Μποτσουάνα έγινε η 126ή χώρα στον ΟΗΕ που αναγνώρισε την ΠΓΔΜ και επισήμως ως Μακεδονία.

Η σκέψη του Ζοέλ μόλις διάβασε τη λέξη Μακεδονία γύρισε 20 χρόνια πίσω, στη στιγμή που εκείνοι οι δύο παράξενοι τύποι, που του έμαθαν πως να φτιάχνει φραπέ σ' εκείνο το περιπετειώδες σαφάρι στην έρημο Καλαχάρι, του είχαν πει πως ήταν Έλληνες απο τη Μακεδονία. Η είδηση αυτή τον προβλημάτισε και στο μυαλό του γενήθηκαν ξαφνικά δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα. Τελικά αυτοί που του είχαν μάθει τον φραπέ ήταν Έλληνες ή Μακεδόνες, αφού σύμφωνα μ'αυτα που διάβαζε δεν μπορούσαν να είναι και τα δύο. Ελλάδα και Μακεδονία είναι διαφορετικές χώρες; Η ΠΓΔΜ που έγινε Μακεδονία είναι Ελλάδα; Ή μήπως η Ελλάδα έγινε ΠΓΔΜ και τώρα είναι Μακεδονία; Δεν ήξερε αν έχει να κάνει με μία, με δύο ή με τρείς χώρες.

Πίνοντας λίγο καφέ ακόμα προσπάθησε να συγκεντρώσει και άλλες πληροφορίες.Τί πιο απλό λοιπόν απ'το να πληκτρολογίσει στο google "Greece" και "Μacedonia" μαζί.Τ α αποτελέσματα χιλιάδες αλλά ένα από τα πρώτα που του κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν ένα βιντεάκι με τίτλο "Macedonia FYR - Greece 54 - 86".Όσο φόρτωνε το βιντεάκι ο Ζοέλ διαπίστωσε πως πρόκειται για αγώνα μπάσκετ και ταυτόχρονα η μία απ'τις απορίες του είχε λυθεί. Η ΠΓΔΜ,η Μακεδονία και η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα και από τα συμφραζόμενα δεν πρέπει να είναι ούτε τρείς.

Στο βίντεο υπήρχε εικόνα κυρίως από τους φιλάθλους των δύο ομάδων. Για τον Ζοέλ η ατμόσφαιρα στην εξέδρα ήταν κάτι το ξεχωριστό.Οι μισοί βαμμένοι με μπλέ και άσπρα χρώματα ανέμιζαν τις αντιστοίχων χρωμάτων σημαίες τους και απέναντί τους κοκκινοκίτρινα πρόσωπα που κουνούσαν με τη σειρά τους τις δικές τους σημαίες. Ως εδώ όλα καλά για τον Ζοέλ μέχρι που μια σημαία τον μπέρδεψε ξανά και εκεί που προσπαθούσε να βρεί την άκρη του νήματος έχασε απ'τα χέρια του το νήμα ολόκληρο. Οι άσπροι με τα μπλέ που πιθανώς ήταν οι Έλληνες είχαν σημαίες με μπλέ και άσπρες ρίγες και ένα σταυρό σε μια γωνία.Οι απέναντι που από ό,τι είχε καταλάβει έπρεπε να ήταν οι Μακεδόνες είχαν για σημαία τους έναν κίτρινο ήλιο σε κόκκινο φόντο. Η σημαία όμως που έκανε ένα κουβάρι τις σκέψεις του Ζοέλ ήταν η σημαία των Ελλήνων την οποία ανέμιζαν οι Μακεδόνες αλλά είχε κοκκινοκίτρινες ρίγες και σταυρό...

Δυστυχώς η ώρα είχε περάσει χωρίς ο Ζοέλ να βγάλει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα.Τελικά ο καφές που απολαμβάνει κάθε απόγευμα τέτοια εποχή και τον λένε φραπέ είναι Ελληνικός ή Μακεδονικός;Αυτοί οι ατάραχοι τύποι στο σαφάρι ήταν Μακεδόνες ή Έλληνες;Ήταν και τα δύο ή κάτι άλλο;

Ο Ζοέλ κούνησε το κεφάλι του προβληματισμένος, χάιδεψε τη γενειάδα κάτω από το σαγόνι του και ρούφηξε την τελευταία τζούρα του φραπέ του. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν την απολάμβανε τόσο όσο τις άλλες γιατί ήταν πλέον αηδιαστικά ζεστός ,αλλά επίσης ποτέ δεν του πήγαινε η καρδιά να την αφήσει στο ποτήρι.

Το στομάχι του είχε νιώσει ήδη τις πρώτες παρενέργειες του καφέ αλλά αυτή η τελευταία γουλιά του έδινε πάντοτε το τελειωτικό χτύπημα. Αμέσως σηκώθηκε και κατευθύνθηκε με γοργό βήμα προς την τουαλέτα...
Πιστεύω πως η περιγραφή του φθινοπωρινού απογεύματος του Ζοέλ Μαφόκο πρέπει να τελειώσει κάπου εδώ,άλλωστε όλοι έχετε πίει φραπέ και γνωρίζετε τη συνέχεια...

ΥΓ1 Είναι προφανές πως ο Ζοέλ για να αναγνωρίσει και το Greece και το Macedonia δεν παρακολουθούσε βιντεάκι της ΝΕΤ.

ΥΓ2 Για τους ψαγμένους,δηλαδή όλους αυτούς που απ'την αρχή της ιστορίας χτυπάνε το κεφάλι τους με μανία στον τοίχο για να θυμηθούν που έχουν ξανακούσει το επίθετο Μαφόκο,ε ναί λοίπον, δεν πρόκειτε για συνωνυμία.Ο Ζοέλ Μαφόκο είναι ο μεγάλος αδερφός του Μποτουμέλο Μαφόκο,του μεγάλου δεκαριού της εθνικής ομάδας της Μποτσουάνας που στον τελευταίο αγώνα της χώρας του για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με αντίπαλο τη Μοζαμβίκη αντικαταστάθηκε στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου μετά απο βίαιο μαρκάρισμα του ποδοσφαιριστή του Παναθηναικού Σιμάο Μάτε Ζούνιορ.

ΥΓ3 Ας απολαύσουμε όλοι μαζί τον εθνικό ύμνο της Μποτσουάνας, σιγοτραγουδώντας...
http://www.youtube.com/watch?v=t0zRj2FA37o&feature=related

Fatshe leno la rona,
Ke mpho ya Modimo,
Ke boswa jwa borraetsho;
A le nne ka kagiso.

Tsogang, tsogang! banna, tsogang!
Emang, basadi, emang, tlhagafalang!
Re kopaneleng go direla
Lefatshe la rona.

Ina lentle la tumo
La chaba ya Botswana,
Ka kutlwano le kagisano,
E bopagantswe mmogo.