Υποστολή σημαίας

Η ώρα του μεγάλου «αντίο» έφτασε για τον Πάολο Μαλντίνι. Μετά από 24 χρόνια τεράστιας προσφορά στη Μίλαν, το ιταλικό και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο η «σημαία» των «ροσονέρι» κατεβαίνει από τον ιστό της, πλήρης ποδοσφαιρικών ημερών και επιτυχιών. Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και ο 41χρονος πια φυσικός αρχηγός της ομάδας, που συνέδεσε το ένδοξο παρελθόν με το πετυχημένο παρόν και το πολλά υποσχόμενο μέλλον της, αποφάσισε να αποχωρήσει. Μόνο όμως από τους αγωνιστικούς χώρους, αφού για εκείνον θα υπάρχει πάντα μια γωνιά στο «Σαν Σίρο» και στις καρδιές των φίλων της ομάδας.

Το μήλο κάτω από τη μηλιά…

Ένας άγραφος νόμος της στρογγυλής θεάς αναφέρει ότι ο απόγονος ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή δεν είναι αντάξιος της κληρονομιάς του. Τα παραδείγματα είναι πολλά και οι εξαιρέσεις στον κανόνα λιγοστές αλλά μία από αυτές ήταν ο Πάολο Μαλντίνι. Ο γιος του Τσέζαρε Μαλντίνι, ο οποίος πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα στη Μίλαν από το 1954 έως το 1966 κατακτώντας μεταξύ άλλων το Κύπελλο Πρωταθλητριών ως αρχηγός της το 1963, καθώς επίσης και τέσσερα πρωταθλήματα, ενώ παράλληλα υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής Ιταλίας, με την οποία συμμετείχε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1962 και του 1966.

Ο Πάολο γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου του 1968 και ευθύς εξ αρχής θέλησε να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του. Το όνομα-βαρύ σαν ιστορία-που κουβαλούσε στις πλάτες του ήταν για εκείνον περισσότερο ένα επιπλέον εμπόδιο, αφού όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έλειψαν εκείνοι που τον αντιμετώπισαν με δυσπιστία και αμφέβαλαν για το ταλέντο του. Ο μικρός δεν πτοήθηκε και βάλθηκε να δώσει τις απαντήσεις του μέσα στο γήπεδο. Η πρώτη ευκαιρία δεν άργησε να έρθει. Στις 20 Ιανουαρίου του 1985, σε ηλικία ούτε καν 17 ετών, αντικαθιστά τον τραυματία Σέρτζιο Μπατιστίνι στην αναμέτρηση με την Ουντινέζε. Μπορεί να μην αγωνίστηκε ξανά στο υπόλοιπο της περιόδου, αλλά μία νέα εποχή, η δική του, είχε αρχίσει.

Η καθιέρωση…

Η σεζόν 1985/86 άρχισε με τον Πάολο Μαλντίνι στη βασική ενδεκάδα. Και δεν το… κούνησε από εκεί για τα επόμενα 23 χρόνια. Ο Πάολο Μαλντίνι αρχίζει να ξεδιπλώνει το ταλέντο του και μέρα με τη μέρα να γίνεται καλύτερος. Θητεύοντας δίπλα σε θρυλικές μορφές του συλλόγου και μετρ της «επιστημονικής» ιταλικής άμυνας, όπως ο Φράνκο Μπαρέζι και ο Αλεσάντρο Κοστακούρτα, προσθέτει εμπειρίες και νέα στοιχεία στο παιχνίδι του και σύντομα γίνεται αναντικατάστατος. Οι αμφισβητίες σωπαίνουν και αποδεικνύεται πως τελικά το ποδοσφαιρικό ταλέντο ίσως και να είναι κληρονομικό χάρισμα. Ο Πάολο Μαλντίνι κερδίζει την αναγνώριση από αντιπάλους, φιλάθλους και ΜΜΕ, καθώς επίσης και το γυναικείο φύλλο, στις τάξεις του οποίου λόγω της εμφάνισής του γίνεται εξαιρετικά δημοφιλής.

Ο ίδιος παρά το νεαρό της ηλικίας του δεν παρασύρεται από τη δόξα, το χρήμα και τη γυναικεία λατρεία. Παραμένει προσγειωμένος και αφοσιωμένος στο έργο του, «μικροπαντρεύεται» με το μοντέλο από τη Βενεζουέλα Ανδριάνα Φόσα και γίνεται πατέρας δύο αγοριών, του 13χρονου σήμερα Κριστιάν και του 8χρονου Ντανιέλ.

Οι τίτλοι

Η εμφάνιση του Πάολο Μαλντίνι στο προσκήνιο συνδυάστηκε με μία χρυσή εποχή της Μίλαν. Οι «ροσονέρι» γίνονται σταδιακά η πρώτη δύναμη στο ιταλικό ποδόσφαιρο και μόνιμα πρωταγωνιστές στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Η Μίλαν κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1988, το 1992, το 1993, το 1994, το 1996, το 1999, το 2004 και ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης πέντε φορές. Το 1989, το 1990, το 1994 και το 2007 στην Αθήνα, καθώς και το 2003. Ποδοσφαιριστές έρχονταν και παρέρχονταν, προπονητές άλλαζαν, αλλά ο ίδιος… εκεί, ακλόνητος.

Στις δύο τελευταίες ευρω-στέψεις, το 2003 και το 2007, ο Πάολο Μαλντίνι ήταν αυτός που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο, βαδίζοντας στα χνάρια του πατέρα του, τα κατορθώματα του οποίου σίγουρα ξεπέρασε. Η καθολική αποδοχή στο πρόσωπό του αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στο πρόσφατο ντέρμπι του Μιλάνου, τελευταίου στην καριέρα του Μαλντίνι, τιμήθηκε από τους οπαδούς της αιωνίας αντιπάλου Ίντερ.

Τα ρεκόρ…

Στις 17 Μαΐου ο Πάολο Μαλντίνι συμπλήρωσε 900 συμμετοχές με τη φανέλα της Μίλαν, αγωνιζόμενος απέναντι στην Ουντινέζε, ομάδα απέναντι στην οποία είχε κάνει το ντεμπούτο του. Ο ηγέτης της Μίλαν εδραίωσε την παρουσία του στην κορυφή της σχετικής λίστας, ενώ έχει φτάσει αισίως τις 646 συμμετοχές και είναι πρώτος στην ιστορία του πρωταθλήματος. Έχει κατακτήσει 13 τρόπαια σε διεθνές επίπεδο (5 Champions League, 5 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και 3 Διηπειρωτικά Κύπελλα), μετρώντας 174 εμφανίσεις σε διοργανώσεις της UEFA, οκτώ εκ των οποίων σε τελικούς της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Μέσα σε όλα τα άλλα, έχει και το γρηγορότερο γκολ σε τελικό του Champions League, σκοράροντας στα 53’’ κόντρα στη Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη το 2005.

Το απωθημένο της Εθνικής

Η πρώτη κλήση σε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν άργησε να έρθει. Το κάλεσμα από τον πατέρα του, προπονητή των Ελπίδων, το 1986 ήταν προάγγελος για την κλήση του στους Άνδρες. Στις 31 Μαρτίου του 1988 έκανε ντεμπούτο με τη «σκουάντρα ατζούρα» σε ένα φιλικό απέναντι στη Γιουγκοσλαβία, ενώ ακολούθησε η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς και στο Μουντιάλ του 1990, όπου η γηπεδούχος Ιταλία αποκλείστηκε στα πέναλτι από την Αργεντινή στην ημιτελική φάση. Ίδια κατάληξη είχε και η συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, όπου οι «ατζούρι» ηττήθηκαν στα πέναλτι στον τελικό από τη Βραζιλία.

Η επιλογή του στην καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης, όπως είχε συμβεί και με τον πατέρα του 32 χρόνια νωρίτερα, δεν ήταν ικανή για να παρηγορήσει τον Πάολο. Ένας μεγάλος τίτλος με το εθνόσημο θα του μείνει απωθημένο για το υπόλοιπο της καριέρας του, αφού έχασε και στον τελικό του EURO 2000 από τη Γαλλία με το χρυσό γκολ του Νταβίντ Τρεζεγκέ. Ο αποκλεισμός της Ιταλίας στους «16» του Μουντιάλ του 2002 τον οδήγησε στην απόφαση να αποχωρήσει, χωρίς ένα τρόπαιο, αλλά ως ρέκορντμαν συμμετοχών με 126 (74 ως αρχηγός) παρουσίες και 7 γκολ. Η ειρωνεία ήταν πως ο ίδιος συνέχισε να αγωνίζεται σε συλλογικό επίπεδο και ήταν θεατής όταν η Ιταλία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006 στα γήπεδα της Γερμανίας.

Το «αντίο»

Ο Πάολο Μαλντίνι είχε ανακοινώσει αρχικά την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν 2007/08, ωστόσο τον Ιούνιο του 2008 ανανέωσε το συμβόλαιό του για έναν ακόμη χρόνο τονίζοντας πως αυτός θα είναι οριστικά και αμετάκλητα και ο τελευταίος. Παρά τις προσπάθειες των διοικούντων να τον μεταπείσουν, ο ίδιος αυτή τη φορά δεν άλλαξε γνώμη, παρά το γεγονός πως δεν έχει την ευκαιρία να αποχωρήσει με έναν τίτλο, μετά από τη μετριότατη σεζόν της ομάδας του εντός και εκτός συνόρων. Η φανέλα με το νούμερο «3» αναμένεται να αποσυρθεί σε ένδειξη αναγνώρισης για την προσφορά του, αλλά ίσως χρησιμοποιηθεί ξανά αν ο πρωτότοκος γιος του, Κριστιάν, που αγωνίζεται στις ακαδημίες της Μίλαν, καταφέρει κάποια μέρα να γίνει μέλος της πρώτης ομάδας.

Όσο για την επόμενη μέρα. Ο Πάολο Μαλντίνι έχει αποκλείσει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την προπονητική. Μετά τις απαραίτητες ανάσες λέγεται πως θα αναλάβει θέση στις ακαδημίες της Μίλαν, από τις οποίες και αναδείχτηκε. Όπως και να έχει, δεν πρόκειται να πάψει να υπηρετεί το σύλλογο που αγάπησε και στον οποίο αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος.

Είπαν για τον Πάολο Μαλντίνι:

Σίλβιο Μπερλουσκόνι: «Στη λίστα με τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Μίλαν τα τελευταία 20 χρόνια θα είχα τον Μαλντίνι στην πρώτη θέση, μπροστά από τον Φράνκο Μπαρέζι. Θα αγαπάμε για πάντα τον Πάολο για τον επαγγελματισμό και την αφοσίωσή του στην ομάδα».

Κακά: «Αυτό που πάντα με εντυπωσίαζε στον Πάολο ήταν ότι όπου και αν βρισκόταν στο γήπεδο, πάντα έτρεχε για να αγκαλιάσει και να συγχαρεί το σκόρερ της ομάδας του».

Ντέιβιντ Μπέκαμ: «Είναι τιμή μου που υπήρξα συμπαίκτης του. Είναι σπουδαίος ποδοσφαιριστής, σπουδαίος αρχηγός και σπουδαίος άνθρωπος».

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο: «Ο Μαλντίνι είναι απλά ο κορυφαίος. Υπάρχουν σπουδαίοι παίκτες, υπάρχουν παίκτες παγκόσμιας κλάσης, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που είναι κάτι παραπάνω. Ο Πάολο είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Είναι το σύμβολο της Μίλαν και έχει προσφέρει περισσότερα ακόμη και από τον Φράνκο Μπαρέζι».

Μαρτσέλο Λίπι: «Ο Πάολο είναι ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών».

Φάμπιο Καπέλο: «Παίκτες όπως ο Μαλντίνι, ο Ντελ Πιέρο και ο Ραούλ είναι σύμβολα για το ποδόσφαιρο. Ο Πάολο είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς που έχω δει».

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον: «Ο Μέσι είναι ο καλύτερος παίκτης της γενιάς του, ο Κακά με έχει εντυπωσιάσει, ο Ζιντάν ήταν μία ποδοσφαιρική ιδιοφυία, αλλά ο Μαλντίνι ήταν πάντα ο αγαπημένος μου παίκτης. Έχει φοβερή παρουσία, νοοτροπία νικητή, είναι φοβερός αθλητής και παρότι δεν είναι ο πιο προικισμένος τεχνικά ποδοσφαιριστής, έχει τεράστια συμβολή στις επιτυχίες της Μίλαν».

Ζοσέ Μουρίνιο: «Είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσω πως σταματά. Αυτά που έχει καταφέρει δεν έχουν προηγούμενο».

Βίντεο-αφιέρωμα στον Πάολο Μαλντίνι: