Να γυρίσει γρήγορα στου Ρέντη ο Σάββας

Μπορώ να γράψω πενήντα σελίδες για το πόσα λάθη έγιναν στο ματς του Ολυμπιακού με την Ανόρθωση και άλλες διακόσιες για τις κουταμάρες του εφετινού καλοκαιριού. Ομως οι συγκεκριμένες αναφορές δεν έχουν νόημα: πρώτον γιατί ο εφετινός Ολυμπιακός θα είναι τελικά μια ομάδα αρκετά διαφορετική από αυτή που είδαμε στην Κύπρο, και δεύτερον γιατί το να επισημαίνουμε αβλεψίες της διοίκησης του Ολυμπιακού συγκρίνοντάς την με άλλες διοικήσεις δεν έχει νόημα. Στα καλά της και στα κακά της αυτή η διοίκηση είναι μοναδική

Eίχα εγκαίρως επισημάνει ότι ο τρόπος που κινείται ο Ολυμπιακός φέτος το καλοκαίρι δείχνει ότι οι άνθρωποί του έχουν ξεχάσει τη δυσκολία του προκριματικού του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό ήταν εξαρχής το πρόβλημα: στον Ολυμπιακό χρόνια τώρα κινούνται περισσότερο βασιζόμενοι στο θυμικό παρά στην οργάνωση – το πώς θα πάρουν το πρωτάθλημα το ξέρουν, το πώς θα περάσουν τον προκριματικό αποκλείεται να το θυμούνται. Αυτή η λεπτομέρεια έφερε το κάζο της Τετάρτης: η δυσκολία υποτιμήθηκε γιατί εξαρχής δεν ήταν κατανοητή. Αν ήταν θα είχαν ολοκληρωθεί πιο γρήγορα οι μεταγραφές και θα είχαν επιλεγεί άνθρωποι που μπορούν να τις ολοκληρώσουν. Διαβάζω π.χ. μέρες τώρα τις λεπτομέρειες αυτής της φασαρίας που αποκαλείται «διαπραγμάτευση για την αγορά του Ντιόγο», και δεν έχω καταλάβει ποιος άνθρωπος του Ολυμπιακού έχει πάει στη Βραζιλία για να διαπραγματευτεί την αγορά του παίκτη. Νομίζω κανένας, γι' αυτό άλλωστε και δεν τελειώνει το σίριαλ. Τη διαπραγμάτευση μπορεί να την κάνει η μάνα του παίκτη, ο μπατζανάκης του, καμιά κουνιάδα του ενδεχομένως... Από τη διοίκηση του Ολυμπιακού εκεί δεν βρίσκεται ουδείς!

Αποτυχίες

Οι ήττες του Ολυμπιακού (όπως και γενικότερα οι αποτυχίες των ομάδων στην Ελλάδα) αντιμετωπίζονται ως διοικητικές αποτυχίες – δεν μου κάνει εντύπωση. Στην Ελλάδα βλέπουμε το ποδόσφαιρο αποκλειστικά ως ένα παραγοντικό παιγνίδι και όχι ως σπορ με κανόνες: οι πρόεδροι παίζουν, χάνουν, κερδίζουν, προστατεύουν τις επενδύσεις τους, είναι μάγκες ή «κότες» - οι υπόλοιποι απλά συμπληρώνουν το σκηνικό. Χθες διαπίστωσα ότι από το σύνολο των εφημερίδων έγινε ένα τρομερό «πέσιμο» στη διοίκηση του Ολυμπιακού. Δεν ήταν λάθος οι αιτιάσεις – λάθος είναι η προσέγγιση. Κυρίως γιατί αυτό που βλέπουμε φέτος το καλοκαίρι δεν είναι κακή διοίκηση, αλλά απουσία διοίκησης – πράγμα διαφορετικό.

Στραπάτσο

Αν ψάχνουμε τρόπους να εξηγήσουμε το στραπάτσο, θα πρέπει να αναλογιστούμε πώς τελείωσε ο Ολυμπιακός το τελευταίο πρωτάθλημα. Η απόλυση του Τάκη Λεμονή, αρχικά, και του Ιλια Ιβιτς στη συνέχεια, ο παραγκωνισμός του Πέτρου Κόκκαλη, η αναβάθμιση του Γιάννη Χρυσικόπουλου και η επαναδραστηριοποίηση του Σάββα Θεοδωρίδη σε συνδυασμό με την προσωπική εμπλοκή του Σωκράτη Κόκκαλη δημιούργησαν ένα σαφές διοικητικό σχήμα ικανό να δημιουργήσει την ένταση που η ομάδα είχε ανάγκη για να κάνει το νταμπλ, αλλά δυστυχώς πολύ μικρό: η ομάδα μοιάζει μόνη της, χωρίς παράγοντες! Ο Χρυσικόπουλος περιμένει εδώ και καμιά δεκαριά μέρες το fax με το «ναι» του Ντιόγο, και μολονότι γνωρίζει ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει μία ή και δύο μεταγραφές, ακόμα δεν προχωρά στον επόμενο πριν ολοκληρώσει τη μεταγραφή του Βραζιλιάνου – δεν ξέρω αν έχει τέτοιες εντολές, δεν τον κατηγορώ, απλά επισημαίνω τη στασιμότητα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης κάνει διακοπές στο Αιγαίο και ο Σάββας, ενώ νόμιζα ότι βρίσκεται στη Μύκονο, πληροφορήθηκα ότι είναι άρρωστος και γι' αυτό απουσίαζε. Ευτυχώς υποφέρει από ένα καλοκαιρινό λουμπάγκο – τίποτα το σοβαρό. Δευτέρα θα είναι στις επάλξεις.

Ακέφαλος

Ο Ολυμπιακός έμεινε αυτό το καλοκαίρι ακέφαλος. Οι μεταγραφές του δεν ολοκληρώνονται γιατί λείπουν άνθρωποι να πάρουν αποφάσεις, ο Ερνέστο Βαλβέρδε ακόμα δεν έχει καταλάβει που βρίσκεται γιατί κανένας δεν του το έχει εξηγήσει, η ίδια η ομάδα χωρίς ένταση, πίεση και συνθήκες πανικού στρατιωτικής εγρήγορσης μοιάζει άδεια, κενή και άνευρη, όπως ακριβώς ήταν πέρυσι στο ματς με την ΑΕΚ, ίσως το τελευταίο που προσπάθησε να παίξει βασιζόμενη στην ηρεμία και την όποια αγωνιστική της ετοιμότητα. Εν ολίγοις, χωρίς τον Σάββα Θεοδωρίδη και χωρίς τον Σωκράτη Κόκκαλη αυτή η ομάδα δεν «περπατάει»: έχει προβλήματα ηθικού αλλά και εσωτερικής ιεραρχίας – προβλήματα που φάνηκαν όταν ο Κώστας Μήτρογλου πήρε την μπάλα να εκτελέσει το πέναλτι και συμπαίκτες του δέκα χρόνια μεγαλύτεροι τον κοίταζαν. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι αν ο Σάββας ήταν στον πάγκο θα είχε μπει μέσα πριν ο μικρός αναλάβει την εκτέλεση.

Τι πρέπει

Τι απομένει; Πριν γίνουν απολογισμοί και αρχίσουμε να γράφουμε διάφορα «ανάθεμα», τα οποία θα τα πάρουμε πίσω στην πρώτη νίκη σε ντέρμπι ή στην επόμενη κατάκτηση κάποιου τίτλου (αφού δυστυχώς μπλέκουμε τα αγωνιστικά με τα διοικητικά, δηλαδή τις αξίες του σπορ με το νταραβέρι και τα χρήματα), καλό είναι να θυμίσουμε τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια. Για να έχει, λοιπόν, τύχη ο Ολυμπιακός στη ρεβάνς και να προκριθεί χρειάζεται πρώτα απ' όλα να επιστρέψει στου Ρέντη ο Σάββας και να γυρίσει ο Κόκκαλης από τη Μύκονο. Ο πρώτος πρέπει να εξηγήσει στους παίκτες τη σημασία της αποστολής και να πωρώσει την ομάδα ως εκεί που δεν παίρνει. Ο δεύτερος πρέπει να κάνει σε χρόνο ρεκόρ δύο τουλάχιστον μεταγραφές για να ζεσταθεί ο κόσμος που έχει παγώσει. Μετά πρέπει να γίνει κινητοποίηση και συσπείρωση ώστε το Καραϊσκάκη να «καίει» στη ρεβάνς ακόμα κι αν χρειαστεί να πληρωθεί το πάθος με κανα-δυο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών. Και, τέλος, πρέπει να εξηγήσουν στον Βαλβέρδε ότι τα μαθήματα ποδοσφαίρου που κάνει φέτος το καλοκαίρι πρέπει να τα αφήσει κατά μέρος, αφού η ομάδα έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο να παίζει κι όποιος προσπάθησε να την αλλάξει έφαγε τα μούτρα του. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται παλιομοδίτικα, αλλά έτσι λειτουργεί ο Ολυμπιακός – μην το ξεχνάμε.

Επάλξεις

Και, τέλος, να γυρίσει γρήγορα πίσω στην Αθήνα ο Κώστας Νικολακόπουλος. Καταρρέει ο κόσμος κι αυτός κάνει διακοπές…

Αποδόσεις

Oπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή σάς λέω τι πληρώνει μια πιθανή αντικατάσταση του καθενός από τους τεχνικούς των ομάδων της Α' Εθνικής.

• Βαλβέρδε (Ολυμπιακός) 1.40: Ο Κόκκαλης όταν παίρνει έναν ξένο προπονητή την πρώτη χρονιά τον στηρίζει. Αλλά από τους τέσσερις παίκτες που ζήτησε του πήραν έναν, πράγμα που κάτι λέει.
• Τεν Κάτε (ΠΑΟ) 1.80: Διανύει περίοδο προσαρμογής κάνοντας πολλές συζητήσιμες επιλογές. Φέτος ο ΠΑΟ, πάντως, θέλει να κερδίσει το πρωτάθλημα και όχι να αποδείξει ότι η διοίκηση της εταιρείας δεν κάνει λάθη.
• Δώνης (ΑΕΚ) 3.50: Ο Ντέμης δύσκολα αλλάζει προπονητές. Ο «Τίγρης» αλλάζει, αλλά δεν τον βλέπω πουθενά.
• Ερνάντεθ (Αρης) 2.20: Ο Σκόρδας αλλάζει δύο προπονητές τον χρόνο. Αλλά ο Κίκε που δεν χαλάει χατίρι στη διοίκηση είναι πιθανό να αντέξει ...
• Λίνεν (Πανιώνιος) 2.50: Ο άνθρωπος έχει κάνει υποδειγματική δουλειά αλλά κανείς δεν έχει αντέξει τρία χρόνια σερί τη μουρμούρα της πλατείας.
• Ουζουνίδης (Λάρισα) 2.50: Ο Πηλαδάκης στήριξε τον Δώνη κόντρα σε όλους. Ο Μαρίνος είναι επιλογή του, αλλά η Λάρισα δύσκολη πιάτσα.
• Καρβαλιάλ (Αστέρας Τρίπολης) 2.50: Εχει στα υπέρ του τη σύγκριση με τον ανεκδιήγητο Κάμπος.
• Ματζουράκης (Ξάνθη) 2.20: Βρίσκεται σε γνώριμο περιβάλλον, μεταξύ φίλων. Αλλά τα τελευταία χρόνια θυμώνει ευκολότερα…
• Σάντος (ΠΑΟΚ) 1.50: Σιγά σιγά αντιστρέφει το κλίμα. Θα τον βοηθήσει να βγάλει τη σεζόν και το γεγονός ότι αρκετοί παίκτες (Κονσεϊσάο, Βιεϊρίνια, Μάρκος Αντόνιο κ.ά.) ήρθαν για αυτόν. Αλλά οι απαιτήσεις είναι φέτος τεράστιες.
• Πεντράθα (Ηρακλής) 1.80: Ολοι στην ομάδα λένε τα καλύτερα για τη δουλειά του. Αλλά η ιστορία λέει ότι οι προπονητές του Φερέρ, χωρίς τον Φερέρ, δεν τα κατάφεραν, κι αυτό είναι ένα ερωτηματικό για τη συνέχεια.
• Στράκα (ΟΦΗ) 1.10: Είκοσι μέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα ο ΟΦΗ ψάχνει τέσσερις παίκτες ενδεκάδας…
• Καραγεωργίου (Εργοτέλης) 4.50: Αφού άντεξε πέρυσι μού φαίνεται δύσκολο να κινδυνέψει φέτος, που έχει και καλύτερη ομάδα…
• Βούκοτιτς (Λεβαδειακός) 1.10: Μου είναι συμπαθέστατος, αλλά έχει φάτσα απολυμένου.
• Παπακώστας (Πανσερραϊκός) 1.60: Με διαβεβαιώνουν ότι κάνει υποδειγματική δουλειά. Αλλά η πρώτη κατηγορία είναι δύσκολη υπόθεση.
• Τσιώλης (Θρασύβουλος) 1.80: Ολοι τον εμπιστεύονται. Αλλά δεν θυμάμαι να έχει τελειώσει σεζόν στον πάγκο ομάδας Α' Εθνικής.
• Φερέρα (Πανθρακικός) 1.20: Πέρυσι στην Ξάνθη δεν πρόλαβε καλά καλά ν' αρχίσει. Δύσκολο να τελειώσει φέτος.

Αδικο

Είναι πάντως μεγάλη αδικία, και όλοι το λένε στην πλατεία. Δεν μπορεί να έρχεται ο Λέτο, όταν φεύγει η Λέτα…