Με το φτωχό μου το μυαλό

Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι δεν γίναμε ρεζίλι στην Ευρώπη επειδή καταφύγαμε στο CAS. Ρεζίλι έχουμε γίνει προ πολλού, όταν εδώ και χρόνια ορισμένες ελληνικές ομάδες είναι οι καλύτερες πελάτισσες του CAS με τα φέσια που ρίχνουν στους ποδοσφαιριστές τους. Για παράδειγμα, μέχρι CAS είχε φτάσει η υπόθεση του χρέους του Αρη σε ποδοσφαιριστές του μετά την ένταξή του στο Αρθρο 44. Τελικά το θέμα λύθηκε. Εβαλε ο Γιώργος Ορφανός το χέρι στην τσέπη -όχι στη δική του, αλλά όλων μας- πλήρωσε το χρέος. Και φυσικά έγινε μάγκας στου CASίδη το κεφάλι. Από τους υπόλοιπους και τον Πανιώνιο θυμάμαι να χρωστάει και τον Ηρακλή και τον ΠΑΟΚ και δεν συνεχίζω μπας και ξεχάσω κάποιον και παρεξηγηθώ.
Τώρα, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε το εξής γαϊτανάκι της ξεφτίλας.

1) Ολυμπιακός. Ο πρόεδρός του Σωκράτης Κόκκαλης μετά τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη είχε πει: «Δεν παίρνουμε αγώνες στα χαρτιά». Αποδείχθηκε ότι παίρνει. Οι δικαιολογίες τύπου «ο αγώνας στη Νέα Σμύρνη δεν είχε γίνει, ενώ στην Καλαμαριά έγινε» είναι του κώλου και της παρακμής. Δεν παίρνεις ποτέ αγώνα στα χαρτιά, δηλώνοντας ότι για τίποτα και για κανέναν δεν θα κάνεις ενστάσεις. Παίρνεις και δηλώνεις: «Εμείς οι Πειραιώτες είμαστε μάγκες και δεν παίρνουμε ματς στα χαρτιά όταν οι ενστάσεις προκύπτουν από παράβαση του Αρθρου 14578/7, αλλά παίρνουμε όταν γίνονται με το Αρθρο 88923/4». Εκτός αν λες: «Εμείς δεν χάνουμε ποτέ αγώνες στα χαρτιά» και καθαρίζεις ειλικρινά τη θέση σου.

2) Η Καλαμαριά. Την έχεις κάνει την πατάτα και έχεις βάλει έναν παίκτη που πιθανότατα δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής. Τι πλακώνεις τώρα το παραμύθι ότι δεν ανησυχείς και τα πάντα έχουν τσεκαριστεί στη ΦΙΦA, από την οποία έχεις διαβεβαιώσεις ότι ο Βάλνερ μπορεί να παίζει; Μετά, αν σου ζητήσουν το χαρτί της ΦΙΦA, τι λες; «Κάπου εδώ το είχα κάτω από τις αποδείξεις της ΔΕΗ… Περιμένετε λιγάκι να ψάξω ξανά και θα το βρω»;

3) ΕΠΟ. Υποτίθεται ότι μια ομοσπονδία πρέπει να κρατάει ίσες αποστάσεις από κάθε ομάδα που προσφεύγει στα δικαιοδοτικά όργανά της. Σε κάθε κίνηση της ΕΠΟ ήταν φανερό ότι το αντικείμενο ήταν να καθυστερήσει η απόφαση να εκδικαστεί στο CAS ώστε η Καλαμαριά να έχει πέσει και να μην έχει έννομο συμφέρον ένστασης. Και χωρίς να απευθύνω συγκεκριμένη κατηγορία, «το έχει πέσει» από το «την έχουμε ρίξει» είναι πολύ κοντά.

Οσο για τις αγορεύσεις των συνηγόρων των ομάδων, όπως παρουσιάστηκαν στο ρεπορτάζ, έχει ενδιαφέρον η λογική του εντυπωσιασμού, η οποία πάντα δουλεύει στα ελληνικά δικαστήρια:

1) Κρις Ιωαννίδης της Καλαμαριάς. «Βγάλτε τώρα την απόφαση και εμείς αποσύρουμε τα ασφαλιστικά μέτρα, για να μη λέτε ότι δημιουργούμε πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την Εθνική ομάδα». Το ξέρουμε ότι δεν γίνεται και πως το δικαστήριο δεν μπορεί να αλλάξει την υπόθεση που εξετάζει την ίδια στιγμή ή έστω και την επόμενη μέρα. Το λέμε όμως για να μη μας κολλήσουν και τη ρετσινιά του προδότη.

2) Χάρης Γρηγορίου της ΑΕΚ. «Η απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ομοσπονδίας δεν υφίσταται, διότι τη χρονική στιγμή που ελήφθη το καταστατικό της ομοσπονδίας δεν ήταν εγκεκριμένο. Ο Ολυμπιακός είναι ο πλασματικός πρωταθλητής και η ΑΕΚ νικήτρια στον αγωνιστικό χώρο». Εκείνη τη στιγμή ο πρόεδρος του CAS, Μπάρακ Εφρέμ, θα έπρεπε να σηκωθεί και να αρχίσει να τραγουδάει: «Θρύλε, γερά και πάρ' το στα χαρτιά. "Ενωση" ολέ. "Ενωση" ολέ. "Ενωση" ολέ». Δυστυχώς ο πρόεδρος ρώτησε αν η Επιτροπή Εφέσεων έχει βγάλει και άλλες αποφάσεις. Και όταν του απάντησε «ναι», ξαναρώτησε «και τότε γιατί δεν είχατε έρθει στο CAS;». Ο λόγος φυσικά προέκυπτε από τη συνέχεια της συνομιλίας. «Εάν η συγκεκριμένη επιτροπή είχε απορρίψει την ένσταση του Ολυμπιακού, θα είσαστε ευχαριστημένος;». «Ναι».

3) Γιώργος Στράτος του Παναθηναϊκού. «Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα και γιορτάζει τα 100 χρόνια ιστορίας του και πρέπει να τα γιορτάσει όπως πρέπει». Δηλαδή, αν ο Παναθηναϊκός είχε ιδρυθεί το 1909 και φέτος γιόρταζε τα 99 χρόνια της ιστορίας του, η υπόθεση Βάλνερ θα είχε αλλιώς;

4) Θόδωρος Κουρίδης. «Εγώ είμαι υποχρεωμένος να υπερασπίσω την Ελλάδα και σύσσωμο το ελληνικό ποδόσφαιρο». Ετσι σκίζονται συνέχεια τα καλσόν και δεν προλαβαίνουμε να αγοράζουμε… Σιγά, ρε άνθρωπε. Την Ελλάδα; Μια κλειστή διαδικασία γινόταν στο CAS. Γραμμένη την έχουν απανταχού της Γης. Τι έγινε, λοιπόν; Είπε ο Γιώργος Στράτος ότι ήταν μέλος του Δ.Σ. της ΕΠΟ και μερικά πράγματα που είδε τον κάνουν να ντρέπεται και φέτος θα μειωθεί ο τουρισμός;
Για τον Τζιανπάολο Μοντενέρι του Ολυμπιακού δεν έχω να γράψω κάτι. Γιατί από αυτά που δημοσιεύθηκαν ούτε μοιάζει να ασχολείται με επετείους ούτε θεώρησε υποχρέωσή του να υπερασπίσει την τιμή της Ιταλίας.

Στο ρεζουμέ, θεωρώ δυστύχημα ότι η Ελλάδα δεν έχει ένα τελεσίδικο όργανο υπεράνω πάσης υποψίας και αναγκάζεται να καταλήξει να ζητάει την ετυμηγορία ξένου δικαστηρίου. Θεωρώ, όμως, ευτύχημα ότι από τη στιγμή που η κατάσταση είναι έτσι, η Καλαμαριά προσέφυγε στο CAS. Γιατί αν η απόφαση που κρίνει ένα πρωτάθλημα είχε ληφθεί από επιτροπή της ΕΠΟ, η κουβέντα «ο Γκαγκάτσης το έδωσε το πρωτάθλημα» θα συνεχιζόταν αιώνια. Με το CAS τουλάχιστον θα απαντηθεί το ερώτημα αν καλώς ή κακώς τιμωρήθηκε η Καλαμαριά για τη χρησιμοποίηση του Βάλνερ. Εκτός αν και για το CAS θέλουμε να λέμε: «Ελα, μωρέ, κάτι με τα τηλέφωνα στο χέρι είναι και αυτοί», που έλεγε και ο Κοντοβαζαινίτης. Μόνο όποιος θέλει να το πει, ας το πει από τώρα, όπως ο Βασίλαρος. Γιατί αν είναι να περιμένουμε την απόφαση για να τους βγάλουμε γίγαντες ή νταραβεριτζήδες, καλύτερα να το αρχίσουμε από τώρα. Εχει τσεκάρει κάποιος αν το καταστατικό της ΦΙΦA έχει εγκριθεί από το πρωτοδικείο της Λωζάννης;